Blues on Schools
‘Blues on Schools’ is een project waarbij leraren en muzikanten samenwerken om het ontstaan van de bluesmuziek te delen met jongeren. Zo leren zij meer over de oorsprong van de muziek en bespreken naar aanleiding van de muziek maatschappelijke thema’s en kwesties die heden ten dage nog steeds spelen.
Hiermee gaat een lang gekoesterde wens van de Stichting Brielse BluesDag in vervulling: breng de blues naar scholen en laat leerlingen kennismaken met de geschiedenis van de blues. Neem de leerlingen direct mee naar de oorsprong, de slaven, de plantages en de vele soorten liederen die dan ontstaan, alles op een leuke wijze uitgelegd. Er wordt tijdens deze lessen al snel geklapt, gezongen en geschreeuwd. Het is een echt interactief lesprogramma!
De blues wordt algemeen beschouwd als de basis van de moderne pop- en rockmuziek. Vanop de katoenvelden in Mississippi waar de Afro-Amerikaanse slaven hun working songs zongen, over de zwoele Devil’s party music van Chicago, ontwikkelde deze muziekvorm zich tot de basis van de soul, funk, disco en rock ’n roll. De blues was de inspiratiebron van menig muzikant uit het verleden (Jerry Lee Lewis, Elvis Presley, James Brown, The Rolling Stones, Jimi Hendrix, enz.) maar ook van de hedendaagse sterren als de Black Keys, Amy Winehouse, Adele, Eric Clapton,The White Stripes, Foo Fighters en Lenny Kravitz.
Geen enkele muziekvorm was zo belangrijk voor de evolutie van de hedendaagse pop en rockmuziek als “The Blues”.
Vanuit de oorsprong van de blues gaat de muzikale reis verder langs boogie, shuffle en rock ‘n’ roll om te eindigen bij de R&B van hedendaagse idolen als Beyoncé en Rihanna en de disco van Chic (le Freak). Heel herkenbaar en aansprekend, waarmee de cirkel weer rond is.
Dit alles natuurlijk in de hoop dat de jongeren doordat ze de muziek beter leren te begrijpen er ook meer van gaan houden!
Wij spraken met Guy Verlinde en wij vroegen hem waarom een project als “Blues on Schools” zo belangrijk is.
Wat heeft je geïnspireerd om muziek te maken?
Dat vind ik moeilijk om te zeggen, er zat altijd wel wat vanbinnen wat mij aantrok tot muziek. Als ik ergens livemuziek zag was ik daar altijd van gefascineerd, doordat mensen instrumenten bespeelden en zelfs mensen aan het dansen kregen. Ik voelde van af jongs af aan al de kracht van de muziek. Dat muziek een grote impact kan hebben op mensen, maar muziek je ook blij kan maken. Dat is mij altijd bijgebleven. Daar kwam ook de drang vandaan om zelf gitaar te gaan spelen en de muziek te ontdekken.
Denk je dat een project als “blues on schools” ook jongeren passievol voor muziek kan maken. Misschien zelfs jongeren inspireren om een muziekinstrument te gaan bespelen?
Ik denk het wel, ik speel al een paar jaar voor scholieren en ik merk dat het vooral jongeren zo inspireert, omdat jongeren er niet echt bewust van zijn dat artiesten als Beyonce en Pharrel Williams moderne blues muzikanten zijn. Dan schrikken ze altijd even, maar als je echt teruggaat naar de basis van de Bluesmuziek dan zie je dat alles gelinkt is aan elkaar. Afro-Amerikaanse muziek heeft zo veel linken dat het eigenlijk onlosmakelijk aan elkaar verbonden is. Uiteraard klinkt het anders dan vandaag, maar jongeren zien er ook anders uit dan hun opa’s en oma’s vroeger. Dus dat is ook niet gek.
Je praat met veel passie over bluesmuziek, koos je voor de Blues of koos de blues voor jou?
Ik denk dat de blues mij heeft gevonden. Ik hield van veel soorten muziek, maar bij het luisteren van bluesmuziek werd ik door iets geraakt. Dat heeft denk ik te maken dat het muziek was van ‘the underdogs’ muziek van ‘the goodman feeling bad, trying to find a way to get lbetter’. En als je je als puber ook niet altijd begrepen voelt, kon ik me daar mee identificeren. Het leiden en het zoeken de blues was daar heel direct in, zonder al te veel franjes. Dat sprak mij heel erg aan, blues heeft daarom een speciaal plekje in mijn hart.
Denk je ook dat de puurheid van de blues tegenwoordig mist in de hedendaagse popmuziek?
Je merkt dat veel muziek wordt gemaakt met een marketingplan. Dat hoeft niet slecht te zijn, maar als je kijkt naar de hedendaagse teksten van R&B artiesten dan zit je toch een beetje op een infantiel niveau. Dat heeft te maken dat er een beat moet zijn en dat je het makkelijk kan meezingen. Die nummers worden gemaakt puur alleen om te verkopen, maar dat is natuurlijk iets wat in de jaren 50 ook al gebeurde. Eigenlijk verandert dat niet. Maar daarnaast heb je gelukkig ook muziek die echter is. Die komt vanuit een persoonlijke ervaring van de muzikant die wordt gedeeld. Door persoonlijke nummers kan je veel sneller mensen raken, doordat veel mensen dezelfde problemen hebben.
Wij spraken twee leerlingen die aan het “blues on schools” project deelnamen. Die gaven aan dat ze blues wel mooi vonden, maar dat ze het liever zouden luisteren met autotune er over. Wat vind je daarvan?
Blues is echt een andere klank, een klankbeeld waar veel jongeren aan moeten wennen. Jongeren groeien om met elektronische drums en met autotune stemmen. Terwijl Blues zeer analoog is en erg ongepolijst. Dat is vaak even schrikken. Toch zijn er veel meer gelijkenissen dan men denkt, het gaat namelijk allebei over ritme. In dansmuziek of R&B gaat het ook over herhaling om mensen in een trance te brengen. Ik snap dat het klankbeeld van de oude Blues bizar kan over komen op jongeren. Maar het kan daarom juist ook wel een trigger zijn, om de muziek juist te ontdekken. Het is namelijk echt iets anders dat wat je tegenwoordig op de radio hoort.
Waarom is het zo belangrijk dat projecten als “Blues on schools” bestaan?
Als ik in het lokaal van Maerlant binnen kom staan er zo veel instrumenten, van synthesizers tot conga’s. “Blues on schools” kan jongeren inspireren om samen muziek te maken. Ze hebben iets gehoord dat heel anders is, wellicht gaan ze thuis googelen en komen ze van Rihanna bij Etta James terecht. Het vroegere muziekonderwijs stopte zo’n beetje bij de jaren ’60. Ik denk dat je jongeren moet vertellen hoe de hedendaagse muziek tot stand is gekomen. Een project als “blues on schools” doet dat heel goed.